H επιστροφή του Στρατηγού στο χώμα που περπάτησε!
06:40 - 21 Μαρτίου 2019
Χρόνια περίμενα. Χρόνια περίμεναν πολλοί. Άλλοι το απεύχονταν, ίσως ακόμη να τηρούν την ίδια στάση. Η μοίρα τον έφερε ξανά στα ίδια λημέρια. Εκεί που έδωσε πολλά και πήρε ακόμα περισσότερα. Στο στάδιο όπου λύγισε με τα παλληκάρια του ομάδες κι ομάδες. Εκεί που αγαπήθηκε, εκεί που λατρεύτηκε και εκεί που επέστρεψε ως άσωτος υιός. Εκεί που χειροκροτήθηκε και άκουσε το όνομα του χιλιάδες φορές και εκεί που έπεσαν στους ώμους του δεκάδες πεντακοσάρικα, με τη φωτογραφία του αποτυπωμένη πάνω.
Ο Στρατηγός επέστρεψε. Ο Τιμούρ Κετσπάγια δεν είναι εύκολος άνθρωπος και δεν είναι για τα εύκολα. Επέστρεψε τώρα που η Ανόρθωση είναι στο χείλος της καταστροφής. Ξανά. Όπως τότε που ανέλαβε την ομάδα ως προπονητής, το 2003 και την έκανε ξανά μεγάλη.
Οποιοσδήποτε άλλος δεν θα ρίσκαρε ούτε στο ελάχιστο τη φήμη του για να αναλάβει μια ομάδα τελειωμένη. Μα ο Τιμούρ δεν είναι σαν τους άλλους. Είμαι προσωπολάτρης; Ευτυχώς ή δυστυχώς είμαι. Και είμαι ευγνώμων σε όσους εξευμένισαν τα πνεύματα για να επιστρέψει.
Ήρθε άγνωστος μεταξύ αγνώστων επέστρεψε ως μεσσίας, έφυγε για να ξαναεπιστρέψει
Όταν ο πρόεδρος της Ανόρθωσης Κίκης Κωνσταντίνου έφερε τον Τιμούρ στην Κύπρο, δεν τον ήξερε κανείς, όμως τον πίστεψαν και επένδυσαν πάνω του. Η θητεία του στην ΑΕΚ και αργότερα σε Νιουκάστλ, Γουλβς και Νταντί ήταν η απόδειξη πόσο μεγάλος παίκτης ήταν. Όταν επέστρεψε στην Ανόρθωση ήταν ο μεσσίας που ανέμεναν οι οπαδοί των κυανολεύκων. Αρκετοί μπορεί τότε να έλεγαν πως ο Κετσπάγια ήρθε για να κολλήσει μερικά τελευταία ένσημα, ωστόσο ο Τιμούρ κατάφερε να τους διαψεύσει πανηγυρικά.
Αρχικά σαν παίκτης και κατόπιν σαν παίκτης-προπονητής. Τα επιτεύγματα του γνωστά, ας μην κουράζουμε το τέλος το ίδιο. Ο Τιμούρ πέτυχε τα πάντα στο Παπαδόπουλος αλλά δυστυχώς έφυγε μετά τα «Νοεμβριανά».
Έκτοτε πολλοί ήταν αυτοί που δεν ήθελαν να δουν τον Τιμούρ ούτε ζωγραφιστό. Τα πράγματα εντάθηκαν όταν ανέλαβε τα ηνία του ΑΠΟΕΛ. Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει όσα συνέβησαν σε εκείνη την πρώτη επιστροφή στο ΠΑΠ, έστω και ως αντίπαλος.
Ο γραφών θυμάται πως τα τσιμέντα εκείνη τη μέρα έτριζαν, όχι από την ιεροτελεστική ιαχή «Τιμούρ Τιμούρ», ως συνήθως, αλλά από βρισιές, βροχή χαρτονομισμάτων, υβριστικά πανό και φανέλες του με παραποιημένο το όνομα.
Θυμάται επίσης να κοιτάζει γύρω του ανθρώπους δικούς του και ξένους που για μια ζωή αγαπούσαν παθολογικά τον Τιμούρ και εκείνη τη μέρα ήταν λες και έπαθαν παράκρουση. Δεν τους ένοιαζε το παιχνίδι, δεν τους ένοιαζε η νίκη, ούτε η ήττα. Το μοναδικό πράγμα που τους φαινόταν ενδιαφέρον στον πράσινο χλοοτάπητα ήταν ένας φαλακρός τύπος στην άκρη του γαλαζοκίτρινου πάγκου.
Το ξέσπασμα στο τέλος
Κατά τη διάρκεια του αγώνα, ο Τιμούρ Κετσπάγια παρέμεινε ανέκφραστος.Από την αρχή μέχρι το τέλος. Στη συνέντευξη Τύπου, όμως ξέσπασε. Εκείνα τα λόγια ίσως να πλήγωσαν ακόμα και αυτούς που στεναχωρήθηκαν με την υποδοχή που του επεφύλαξε η μεγαλύτερη μερίδα του κόσμου.
Ενόχλησαν, γιατί ο Τιμούρ κρατούσε ένα κομμάτι στην καρδιά τους και εκείνο το απόγευμα αυτή η σχέση κλονίστηκε.
Έτσι υπήρξαν αρκετοί που συμπορεύθηκαν με τη μάζα και έγιναν υπερασπιστές της άποψης ότι ο Τιμούρ, είναι εχθρός τους.
Άλλοι πάλι έλεγαν πως έτσι είναι το ποδόσφαιρο, είναι μια δουλειά όπως όλες τις άλλες.
Δείτε τις δηλώσεις του Τιμούρ:
Τρία χρόνια μετά…
Δείτε τις δηλώσεις του Τιμούρ:
Τρία χρόνια μετά…
Από εκείνο το άσχημο απόγευμα πέρασαν τρία χρόνια. Ο Τιμούρ επιστρέφει ξανά εκεί που ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά και μεγαλούργησε.
Μπορεί να μην επιστρέφει μετά βαΐων και κλάδων, όπως αναμενόταν μετά τη φυγή του το 2009.
Επιστρέφει όμως σε μια εποχή δύσκολη για την Ανόρθωση και αυτό είναι ένα μεγάλο παράσημο. Δεν έχει να βαδίσει ένα δρόμο στρωμένο με ροδοπέταλα αλλά γεμάτο αγκάθια.
Η πορεία θα δείξει πως θα εξελιχθεί αυτή η νέα τάξη πραγμάτων στο Αντώνης Παπαδόπουλος…
