Η οργή Αναστασιάδη, ο στάβλος του Αυγεία και ποιος θα τον καθαρίσει
12:00 - 17 Ιανουαρίου 2020
Για άλλη μια φορά το κυπριακό ποδόσφαιρο ταλανίζεται από τη γάγγραινα της διαφθοράς, βρίσκεται αντιμέτωπο με τα φαινόμενα σήψης που κατά καιρούς έρχονται στην επιφάνεια αμαυρώνοντας το όνομά του εντός και εκτός συνόρων, ενισχύοντας την καχυποψία και την προκατάληψη, επιβεβαιώνοντας σε τελική ανάλυση όλους όσοι αμφισβητούν την καθαρότητά του και απαιτούν να επέλθει η κάθαρση.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Ο κόκκινος φάκελος, το επεισοδιακό ντεμπούτο και το… βομβιστικό μήνυμα
Στην εξίσωση αμφισβήτησης της αξιοπιστίας του κυπριακού ποδοσφαίρου, που διαχρονικά περιλαμβάνει τον παράγοντα διαιτησία, ήρθαν τα τελευταία χρόνια να προστεθούν και οι κόκκινοι φάκελοι της ΟΥΕΦΑ ως το κερασάκι στην τούρτα.
Ύποπτα στοιχηματικά στημένα παιχνίδια, τα οποία, είτε τελικά αποδεικνύονται ως τέτοια ή όχι, βάζουν με τη σειρά τους τη δική τους σφραγίδα στη ζοφερή εικόνα που κυριαρχεί ως σκηνικό γύρω από το κυπριακό ποδόσφαιρο. Έτσι, δηλαδή, όπως ακριβώς συμβαίνει εδώ και μέρες, όπου οι έντονες φωνές ομάδων και παραγόντων για τη διαιτησία, σε συνδυασμό με τους νέους κόκκινους φακέλους της ΟΥΕΦΑ που είδαν το φως της δημοσιότητας, τείνουν ν’ ανατινάξουν συθέμελα το οικοδόμημα του ποδοσφαίρου μας.
Ενός οικοδομήματος που όταν ο ανώτατος άρχοντας του τόπου το παρομοιάζει με στάβλο του Αυγεία, όπως από το βήμα της τελετής απονομής των βραβείων της ΕΑΚ έπραξε χθες βράδυ ο Νίκος Αναστασιάδης, καθίσταται κάτι περισσότερο από ξεκάθαρο πως τα θεμέλια επί των οποίων στηρίζεται είναι σαθρά και ότι η ανάγκη για κατεδάφιση και εκ βάθρων ανακαίνισή του είναι επιτακτική όσο ποτέ άλλοτε.
Θα πει κανείς, περιμένατε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να διαπιστώσετε, παραδεχθείτε και αναδείξετε τα κακώς έχοντα του κυπριακού ποδοσφαίρου; Σίγουρα όχι. Όμως, όταν για πρώτη φορά στα χρονικά, δια στόματος Προέδρου της Δημοκρατίας γίνεται λόγος για διεφθαρμένους διαιτητές και διεφθαρμένους παράγοντες, όταν για πρώτη φορά στα χρονικά ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκφράζει τη βούληση και παραίνεση να δοθεί κόκκινη κάρτα σε όσους πλήττουν και καταρρακώνουν το κύρος του ποδοσφαίρου μας, ε τότε το πράγμα περνά σε άλλη διάσταση και, προφανώς, άλλα περιθώρια ανοχής και συμβιβασμού δεν υπάρχουν.
Πολύ ορθά, λοιπόν, το έθεσε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης. «Να καθαρίσει», είπε, «ο στάβλος του Αυγεία». Όμως, το ερώτημα κύριε Πρόεδρε, είναι ένα. Ποιος θα τον καθαρίσει; Με ποιο τρόπο η Πολιτεία δύναται να συμβάλει προς την κατεύθυνση αυτή; Έχουν οι αρμόδιοι φορείς την πραγματική θέληση και αποφασιστικότητα να το πράξουν; Αλλά και αν την έχουν, τους παρέχονται από το κράτος τα απαραίτητα εφόδια για να μπορέσουν απρόσκοπτα να προχωρήσουν στην κάθαρση;
Εδώ είναι που πρέπει να επικεντρωθεί ο Πρόεδρος, αν τα όσα με έντονο ύφος υπέδειξε χθες βράδυ τα εννοεί και θέλει επιτέλους να περάσουμε από τα λόγια στις πράξεις. Να αναλάβει τις πρωτοβουλίες εκείνες, σε συνεργασία με τη Βουλή και όλους όσοι είναι απαραίτητο, ώστε από κοινού να δώσουν το εναρκτήριο λάκτισμα της αντεπίθεσης που θα συντρίψει τους όποιους διεφθαρμένους λυμαίνονται τον χώρο του κυπριακού ποδοσφαίρου.
Με τις χθεσινοβραδινές του δηλώσεις, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης έθεσε τον πήχη προσδοκιών ψηλά, δεν άφησε άλλη επιλογή στον εαυτό του παρά να κάνει ό,τι περνά από το χέρι του με στόχο την εξυγίανση. Αν δεν το κάνει, οι χθεσινοβραδινές του δηλώσεις θα παραμείνουν άλλο ένα εύηχο ευχολόγιο, που θα αφήνει συνάμα τον ίδιο επικίνδυνα εκτεθειμένο…
Στην εξίσωση αμφισβήτησης της αξιοπιστίας του κυπριακού ποδοσφαίρου, που διαχρονικά περιλαμβάνει τον παράγοντα διαιτησία, ήρθαν τα τελευταία χρόνια να προστεθούν και οι κόκκινοι φάκελοι της ΟΥΕΦΑ ως το κερασάκι στην τούρτα.
Ύποπτα στοιχηματικά στημένα παιχνίδια, τα οποία, είτε τελικά αποδεικνύονται ως τέτοια ή όχι, βάζουν με τη σειρά τους τη δική τους σφραγίδα στη ζοφερή εικόνα που κυριαρχεί ως σκηνικό γύρω από το κυπριακό ποδόσφαιρο. Έτσι, δηλαδή, όπως ακριβώς συμβαίνει εδώ και μέρες, όπου οι έντονες φωνές ομάδων και παραγόντων για τη διαιτησία, σε συνδυασμό με τους νέους κόκκινους φακέλους της ΟΥΕΦΑ που είδαν το φως της δημοσιότητας, τείνουν ν’ ανατινάξουν συθέμελα το οικοδόμημα του ποδοσφαίρου μας.
Ενός οικοδομήματος που όταν ο ανώτατος άρχοντας του τόπου το παρομοιάζει με στάβλο του Αυγεία, όπως από το βήμα της τελετής απονομής των βραβείων της ΕΑΚ έπραξε χθες βράδυ ο Νίκος Αναστασιάδης, καθίσταται κάτι περισσότερο από ξεκάθαρο πως τα θεμέλια επί των οποίων στηρίζεται είναι σαθρά και ότι η ανάγκη για κατεδάφιση και εκ βάθρων ανακαίνισή του είναι επιτακτική όσο ποτέ άλλοτε.
Θα πει κανείς, περιμένατε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας για να διαπιστώσετε, παραδεχθείτε και αναδείξετε τα κακώς έχοντα του κυπριακού ποδοσφαίρου; Σίγουρα όχι. Όμως, όταν για πρώτη φορά στα χρονικά, δια στόματος Προέδρου της Δημοκρατίας γίνεται λόγος για διεφθαρμένους διαιτητές και διεφθαρμένους παράγοντες, όταν για πρώτη φορά στα χρονικά ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας εκφράζει τη βούληση και παραίνεση να δοθεί κόκκινη κάρτα σε όσους πλήττουν και καταρρακώνουν το κύρος του ποδοσφαίρου μας, ε τότε το πράγμα περνά σε άλλη διάσταση και, προφανώς, άλλα περιθώρια ανοχής και συμβιβασμού δεν υπάρχουν.
Πολύ ορθά, λοιπόν, το έθεσε ο Πρόεδρος Αναστασιάδης. «Να καθαρίσει», είπε, «ο στάβλος του Αυγεία». Όμως, το ερώτημα κύριε Πρόεδρε, είναι ένα. Ποιος θα τον καθαρίσει; Με ποιο τρόπο η Πολιτεία δύναται να συμβάλει προς την κατεύθυνση αυτή; Έχουν οι αρμόδιοι φορείς την πραγματική θέληση και αποφασιστικότητα να το πράξουν; Αλλά και αν την έχουν, τους παρέχονται από το κράτος τα απαραίτητα εφόδια για να μπορέσουν απρόσκοπτα να προχωρήσουν στην κάθαρση;
Εδώ είναι που πρέπει να επικεντρωθεί ο Πρόεδρος, αν τα όσα με έντονο ύφος υπέδειξε χθες βράδυ τα εννοεί και θέλει επιτέλους να περάσουμε από τα λόγια στις πράξεις. Να αναλάβει τις πρωτοβουλίες εκείνες, σε συνεργασία με τη Βουλή και όλους όσοι είναι απαραίτητο, ώστε από κοινού να δώσουν το εναρκτήριο λάκτισμα της αντεπίθεσης που θα συντρίψει τους όποιους διεφθαρμένους λυμαίνονται τον χώρο του κυπριακού ποδοσφαίρου.
Με τις χθεσινοβραδινές του δηλώσεις, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης έθεσε τον πήχη προσδοκιών ψηλά, δεν άφησε άλλη επιλογή στον εαυτό του παρά να κάνει ό,τι περνά από το χέρι του με στόχο την εξυγίανση. Αν δεν το κάνει, οι χθεσινοβραδινές του δηλώσεις θα παραμείνουν άλλο ένα εύηχο ευχολόγιο, που θα αφήνει συνάμα τον ίδιο επικίνδυνα εκτεθειμένο…
