Στον αναπνευστήρα ο απειθάρχητος ΑΠΟΕΛ και με ψυχολογία στο ναδίρ
08:40 - 05 Οκτωβρίου 2020
Σαν ασθενής μπορεί χαρακτηριστεί ο ΑΠΟΕΛ. Μια ομάδα με τη ψυχολογία στο ναδίρ που εξακολουθεί να βρίσκεται στον αναπνευστήρα. Αν κάτι από το παιχνίδι κόντρα στον Ερμή έκλεψε τις εντυπώσεις, αυτό ήταν η απειθαρχία που επικρατούσε στον αγωνιστικό χώρο.
Για ακόμη ένα αγώνα οι γαλαζοκίτρινοι έμειναν με τις προϋποθέσεις μακριά από το γκολ. Οι παίκτες του Μαρίνου Ουζουνίδη κυκλοφορούσαν τη μπάλα μέχρι έξω από την περιοχή του Ερμή και ως εκεί. Ακίνδυνοι.
Χαρακτηριστική ήταν η τελευταία φάση του αγώνα. Ο Ντε Βινσέντι έκανε το σουτ, ο ΑΠΟΕΛ κέρδισε κόρνερ και ο διαιτητής της αναμέτρησης σφύριξε το τέλος του αγώνα. Κανένας ποδοσφαιριστής των γαλαζοκιτρίνων δεν έτρεξε προς το μέρος του ρεφ να διαμαρτυρηθεί και να ζητήσει επιπλέον χρόνο για το κόρνερ, κάτι το οποίο χωρίς αμφιβολία δείχνει πως ούτε οι ίδιοι δεν πίστεψαν πως μπορούσαν να φθάσουν στη νίκη.
Ο Εντογκαλά και ο Ατζιλί πέρασαν εκτός ως αλλαγή, εκνευρισμένοι. Ένας κλωτσούσε μπουκαλάκια και ο άλλος χτυπούσε τη φυσούνα. Αυτό δεν αρμόζει σε ποδοσφαιριστή που θέλει να λέγεται επαγγελματίας, αλλά ούτε και σε μια εικόνα που παρουσιάζει συνολικά μια μεγάλη ομάδα, όπως ο ΑΠΟΕΛ. Ποδοσφαιριστές να αντιδρούν έντονα μετά από ανεπιτυχή προσπαθείς. Μονό ομάδα δεν θύμιζε. Στο παρελθόν ο ΑΠΟΕΛ πάλευε μέχρι και το 1000 για να πάρει τους τρεις βαθμούς. Υπήρχε πάθος, θέληση και πίστη.
Ωστόσο, στη δεδομένη χρονική στιγμή το μόνο που υπάρχει είναι ποιότητα, η οποία παραμένει κλειδωμένη ή μάλλον στάσιμη. Τα προβλήματα είναι αρκετά στον σύλλογο της Λευκωσίας και αποδείχθηκε περίτρανα σε άλλο ένα αγώνα. Παίκτες οι οποίοι ήρθαν να βοηθήσουν, δεν βοήθησαν. Παίκτες οι οποίοι βρήκαν τα πατήματα τους, πήγαν ένα βήμα πίσω.
Αναμφισβήτητα, το θέμα της ψυχολογίας είναι το κυριότερο. Σίγουρα, δεν μπορείς να παίζεις καλύτερα σε ένα παιχνίδι και να χάνεις τις ελπίδες σου για είσοδο σε ευρωπαϊκό όμιλο, στο τελευταίο λεπτό από τον αντίπαλο. Ωστόσο, δεν μπορείς να αντιδράσεις όταν η παρουσία σου δεν πείθει.
Για πόσο ακόμη ο ΑΠΟΕΛ, θα παρατάσσεται αδύναμος, μέτριος και καθόλου παραγωγικός; Μέχρι πότε θα επιβιώνει σε ένα τεντωμένο σχοινί...;
Για ακόμη ένα αγώνα οι γαλαζοκίτρινοι έμειναν με τις προϋποθέσεις μακριά από το γκολ. Οι παίκτες του Μαρίνου Ουζουνίδη κυκλοφορούσαν τη μπάλα μέχρι έξω από την περιοχή του Ερμή και ως εκεί. Ακίνδυνοι.
Χαρακτηριστική ήταν η τελευταία φάση του αγώνα. Ο Ντε Βινσέντι έκανε το σουτ, ο ΑΠΟΕΛ κέρδισε κόρνερ και ο διαιτητής της αναμέτρησης σφύριξε το τέλος του αγώνα. Κανένας ποδοσφαιριστής των γαλαζοκιτρίνων δεν έτρεξε προς το μέρος του ρεφ να διαμαρτυρηθεί και να ζητήσει επιπλέον χρόνο για το κόρνερ, κάτι το οποίο χωρίς αμφιβολία δείχνει πως ούτε οι ίδιοι δεν πίστεψαν πως μπορούσαν να φθάσουν στη νίκη.
Ο Εντογκαλά και ο Ατζιλί πέρασαν εκτός ως αλλαγή, εκνευρισμένοι. Ένας κλωτσούσε μπουκαλάκια και ο άλλος χτυπούσε τη φυσούνα. Αυτό δεν αρμόζει σε ποδοσφαιριστή που θέλει να λέγεται επαγγελματίας, αλλά ούτε και σε μια εικόνα που παρουσιάζει συνολικά μια μεγάλη ομάδα, όπως ο ΑΠΟΕΛ. Ποδοσφαιριστές να αντιδρούν έντονα μετά από ανεπιτυχή προσπαθείς. Μονό ομάδα δεν θύμιζε. Στο παρελθόν ο ΑΠΟΕΛ πάλευε μέχρι και το 1000 για να πάρει τους τρεις βαθμούς. Υπήρχε πάθος, θέληση και πίστη.
Ωστόσο, στη δεδομένη χρονική στιγμή το μόνο που υπάρχει είναι ποιότητα, η οποία παραμένει κλειδωμένη ή μάλλον στάσιμη. Τα προβλήματα είναι αρκετά στον σύλλογο της Λευκωσίας και αποδείχθηκε περίτρανα σε άλλο ένα αγώνα. Παίκτες οι οποίοι ήρθαν να βοηθήσουν, δεν βοήθησαν. Παίκτες οι οποίοι βρήκαν τα πατήματα τους, πήγαν ένα βήμα πίσω.
Αναμφισβήτητα, το θέμα της ψυχολογίας είναι το κυριότερο. Σίγουρα, δεν μπορείς να παίζεις καλύτερα σε ένα παιχνίδι και να χάνεις τις ελπίδες σου για είσοδο σε ευρωπαϊκό όμιλο, στο τελευταίο λεπτό από τον αντίπαλο. Ωστόσο, δεν μπορείς να αντιδράσεις όταν η παρουσία σου δεν πείθει.
Για πόσο ακόμη ο ΑΠΟΕΛ, θα παρατάσσεται αδύναμος, μέτριος και καθόλου παραγωγικός; Μέχρι πότε θα επιβιώνει σε ένα τεντωμένο σχοινί...;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
