Μια κούπα γεμάτη ρεκόρ με υπογραφή Μαρτίνς

Χρειάστηκαν διαδοχικές υπερβάσεις για να μπορέσει ο Ολυμπιακός του Πέδρο Μαρτίνς να κόψει πρώτος το νήμα και να επιστρέψει έπειτα από δύο χρόνια στο θρόνο του πρωταθλητή Ελλάδας.

Μέσα από μια επίπονη και μακρά πορεία ενός γεμάτου χρόνου με 57 επίσημα παιχνίδια οι "ερυθρόλευκοι" κατάφεραν όχι απλά να φτάσουν στην κατάκτηση του 45ου πρωταθλήματος της ιστορίας τους, αλλά και να μην αφήνουν το παραμικρό περιθώριο αμφισβήτησης, γεγονός που κάνει ακόμη πιο σπουδαία την επιτυχία τους.

Δεν υπήρξε τομέας που να μην αριστεύσει φέτος η ομάδα του Πειραιά. Πέρυσι μπήκαν οι βάσεις με τη δημιουργία ενός νέου και πολύ ισχυρού κορμού, εξελίχθηκαν νέα παιδιά, βγήκαν... λαγοί από το καπέλο του Πορτογάλου προπονητή.

Για όσους έχουν ασθενή μνήμη, αναδείχθηκαν παίκτες -περίπου από το πουθενά- όπως οι Καμαρά, Τσιμίκας, Σισέ, Μπουχαλάκης, Μπα, Μασούρας που εξελίχθηκαν σε βασικές επιλογές, ενώ φέτος με την προσθήκη εμπειρίας και ποιότητας από Ελ Αραμπί, Βαλμπουενά, Σεμέδο, το σύνολο βρήκε την απαιτούμενη ισορροπία σε άμυνα και επίθεση με αποτέλεσμα να σαρώσει τα πάντα στο διάβα της.  

Ο Ολυμπιακός είχε την καλύτερη επίθεση και την καλύτερα άμυνα της σεζόν, έκανε ρεκόρ συγκομιδής βαθμών. Δημιούργησε τις πιο πολλές τελικές προσπάθειες. Τις περισσότερες επιτυχημένες πάσες. Τον πρώτο σκόρερ (Ελ Αραμπί), τον πρώτο σε ασίστ (Βαλμπουενά). Έφτασε να κόψει το νήμα με 18 βαθμούς διαφορά από τον περσινό νταμπλούχο ΠΑΟΚ και 22 από τη φιναλίστ του Κυπέλλου ΑΕΚ, την οποία νίκησε δύο φορές στη διαδικασία των Playoffs.

Σε όλα αυτά και ακόμη περισσότερα που δεν χρειάζεται στην παρούσα φάση να αναλυθούν, έβαλε για τα καλά το χέρι του ο πρωτομάστορας αυτής της επιτυχίας κι αυτής της ομάδας γενικότερα, Πέδρο Μαρτίνς.

Η συνέχεια και η βελτίωση του Ολυμπιακού σε όλες τις διοργανώσεις φάνηκε όχι μόνο στις υποχρεώσεις του εντός των συνόρων, αλλά και στην Ευρώπη, όπου έσπασε το ταβάνι του με επιτυχίες σε βάρος ομάδων όπως η Μίλαν και η Άρσεναλ. Όλα αυτά καλό είναι να επισημαίνονται, επειδή πολλοί έχουν το κακό συνήθειο να στέκονται στις όποιες "στραβές" και να ξεχνούν από πού ξεκίνησε αυτή η ομάδα και πού έφτασε...

Η "ΤΡΕΛΑ" ΤΟΥ ΒΑΛΜΠΟΥΕΝΑ

Έχει μεγάλη σημασία να διαβάζουμε προσεκτικά τις απόψεις των προπονητών και μέσα από αυτές να εξηγούμε πράγματα που συμβαίνουν μέσα στο γήπεδο. Πριν φτάσουμε εκεί, ωστόσο, έχει σημασία να δούμε πως πανηγύρισαν οι "ερυθρόλευκοι" την κατάκτηση της κούπας. Οι συμπεριφορές πάντα κρύβουν σημαντικά συμπεράσματα.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ματιέ Βαλμπουενά, στα 36 του κι έχοντας φάει τα γήπεδα με το κουτάλι, έκανε σαν τρελός και ήταν εκείνος που... μπουγέλωσε προπονητή και πρόεδρο. Όταν το πρώτο βιολί τις ομάδας κάνει έτσι, αυτό δείχνει και πόσο πολύ ήθελαν όλοι στα αποδυτήρια αυτή την επιτυχία. Ο Γάλλος δεν ήταν από μικρός Ολυμπιακός.

Μέσα σε ένα χρόνο, όμως, αγάπησε την ομάδα και το project, ένιωσε σα να είναι χρόνια στις εγκαταστάσεις του Ρέντη, υπέγραψε με την... καρδιά του νέο συμβόλαιο και το χάρηκε σα να μην υπάρχει αύριο!

Την ώρα που ο πολύπειρος Βασίλης Τοροσίδης έκανε δηλώσεις, του άρπαξε το κινητό από τα χέρια ο Γκιλιέρμε, μαζί με τον Φορτούνη και την υπόλοιπη κομπανία, στοιχείο που δείχνει το δέσιμο που υπάρχει ανάμεσα σε Έλληνες και ξένους, παλιούς και νέους. Μικρές λεπτομέρειες που δείχνουν τη μεγάλη διαφορά.

Λίγο νωρίτερα, ο Πέδρο Μαρτίνς είχε δώσει χρόνο συμμετοχής στο τελευταίο εντός έδρας παιχνίδι της σεζόν (σ.σ. θα γίνει κι άλλο αν έρθει πρόκριση σε βάρος της Γουλβς) όχι μόνο στον "Τόρο" και τον Αβραάμ, οι οποίοι είναι άγνωστο αν θα συνεχίσουν, αλλά και στον Λάζαρο Χριστοδουλόπουλο για τον ίδιο λόγο.

Ο ΚΟΥΤΡΗΣ ΚΑΙ Η ΑΦΙΕΡΩΣΗ ΣΤΟΝ ΣΑΒΒΑ

Μέσα στους πανηγυρισμούς και ο Λεονάρντο Κούτρης. Τον Γενάρη έφυγε δανεικός για τη Μαγιόρκα. Τραυματίστηκε σοβαρά, επέστρεψε, χειρουργήθηκε, είναι στην αποθεραπεία, αλλά δεν έπαψε να είναι μέλος της ομάδας. Ορθότατα, λοιπόν, ήταν εκεί για να χαρεί την επιτυχία της ομάδας και να πάρει δύναμη ενόψει της επόμενης σεζόν που μπορεί να κληθεί να γεμίσει τα παπούτσια του Κώστα Τσιμίκα σε ενδεχόμενη μεταγραφή.

Λίγο νωρίτερα, ο Βαγγέλης Μαρινάκης αφιερώνει την κούπα στον 85χρονο πλέον Σάββα Θεοδωρίδη, ο οποίος "ζει και αναπνέει" για να βρίσκεται στο πλευρό της αγαπημένης του ομάδας. Δεν θα έχανε τη φιέστα με τίποτα και για κανέναν λόγο κι ας έχει ταλαιπωρηθεί τον τελευταίο καιρό. Όλα αυτά και πολλά ακόμη δείχνουν ότι ο Ολυμπιακός λειτουργεί ως οικογένεια, όχι στα λόγια, αλλά στην πράξη. Με τον προπονητή να εξηγεί σε τηλεοπτική του συνέντευξη που προβλήθηκε λίγες ώρες αργότερα (σ.σ. "Μέγκα") ότι η ομάδα έχει φτάσει σε ένα σημείο που να διαμορφώνει τη διάταξή της ανάλογα με την εξέλιξη των παικτών της!

Έχει μεγάλη σημασία, για παράδειγμα, η αναφορά του κόουτς στην εξέλιξη του Μαντί Καμαρά. Είπε χαρακτηριστικά ότι η βελτίωση του διεθνούς από τη Γουινέα μέσου και η ικανότητά του θα ανταποκριθεί σε ρόλο 8αριού, αλλά και 10αριού (!) βοήθησε προκειμένου η ομάδα να πατήσει στο 4-3-3 και να διαγράψει εξαιρετική πορεία το τελευταίο διάστημα, χωρίς ακόμη και ο αρχηγός Φορτούνης να είναι πάντα στο αρχικό σχήμα.

Παράλληλα, υπογράμμισε ότι αν οι διαθέσιμοι παίκτες μπορούν να ακολουθήσουν καλύτερα μια άλλη διάταξη, δεν θα διστάσει να παρατάξει ξανά την ομάδα με 4-2-3-1 ή και με 4-4-2, αφού γεμίσει περισσότερο τη γραμμή κρούσης και δεν έχει διαθέσιμους μόνο δύο στράικερ (Αραμπί και Χασάν).

ΕΦΤΙΑΞΕ ΥΠΕΡΑΞΙΕΣ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΓΙΑ ΟΛΑ

Εν ολίγοις ο 49χρονος τεχνικός σχεδιάζει για την επόμενη σεζόν έναν ακόμη καλύτερο, ακόμη πιο ολοκληρωμένο Ολυμπιακό, χωρίς να προβληματίζεται ιδιαίτερα από τις πιθανές αποχωρήσεις λόγω μεταγραφών. Δική του δουλειά είναι, άλλωστε, η τωρινή υπεραξία πολλών βασικών παικτών τα τελευταία δύο χρόνια. Όπως "έφτιαξε" αυτούς, έτσι -υπόσχεται- ότι θα φτιάξει και τους επόμενους, αντλώντας είτε από τη δεξαμενή των δανεικών είτε από το μεταγραφικό παζάρι.

Η ουσία είναι πως έτσι όπως τα κατάφερε ως τώρα, έχει κάθε λόγο να είναι ακόμη πιο αισιόδοξος για τη συνέχεια και να ονειρεύεται μέχρι ευρωπαϊκό τελικό. Γιατί όχι; Μήπως όλα όσα έχει πετύχει η ομάδα τα τελευταία δύο χρόνια δεν μοιάζουν με ένα παραμύθι που έχει ευχάριστο φινάλε; Όλα μπορούν να συμβούν μέχρι αποδείξεως του εναντίου και όλοι όσοι βρίσκονται σε αυτό τον Ολυμπιακό δικαιούνται να ονειρεύονται...