Στον αστερισμό του παρά φύσιν
12:33 - 16 Ιανουαρίου 2016
Από το ξεκίνημα των επίσημων υποχρεώσεών του ο ΑΠΟΕΛ έχει βιώσει: το φυματικό δίμηνο Ιουλίου-Αυγούστου (αποκλεισμός στο Τσάμπιονς Λιγκ, αλλαγή προπονητή), το εκρηκτικό δίμηνο Σεπτεμβρίου-Οκτωβρίου (έξι συναπτές νίκες με μηδέν παθητικό) και το «μαύρο» δίμηνο Νοεμβρίου-Δεκεμβρίου (τέσσερις εντός έδρας ήττες, υποχώρηση στην τέταρτη θέση).
Ο πρωταθλητής δεν είναι ούτε η άρτια ποδοσφαιρική μηχανή των πρώτων 10 αγωνιστικών (μέσος όρος γκολ 4,3 υπέρ & 0,7 κατά), ούτε το συνονθύλευμα των τελευταίων επτά (μέσος όρος γκολ 0,85 υπέρ & 1 κατά). Αυτή η διαρκής μετατόπιση από το ένα άκρο (φόρμα, ψυχολογία, συγκυρίες υπέρ του) στο άλλο (φόρμα, ψυχολογία, συγκυρίες εναντίον του) είναι παρά φύσιν και δεν πρόκειται να συνεχιστεί ως το τέλος της περιόδου. Η μπίλια εν τέλει θα καθίσει κάπου στη μέση. Αν αυτό το κάπου θα είναι πιο κοντά στο άριστο ή στο χείριστο, εξαρτάται από μια σειρά παράγοντες.
Πρώτον, πόσο ψύχραιμα και επαγγελματικά θ’ αντιμετωπίσει την κρίση η διοίκηση. Δεύτερον, πόσο επιτυχημένες θα είναι οι προσθαφαιρέσεις του Ιανουαρίου. Τρίτον, πόσο δυναμική θα είναι η αντίδραση στις αναποδιές του (επί του παρόντος ασυνήθιστα μουδιασμένου και παθητικού) προπονητή της ομάδας. Τέταρτον, πόσο μαζική θα είναι η έξοδος των παικτών από την comfort zone τους. Και, τέλος, πόσο σύντομα θα εγκαταλειφθούν οι δικαιολογίες, οι οποίες για μεγάλο διάστημα έγιναν χαλάκι-κρυψώνα για όλα τα κακώς κείμενα.
Η κατάσταση δεν είναι μη αναστρέψιμη. Είναι όμως αρκούντως κρίσιμη, ώστε για την ανατροπή της να απαιτείται η πλήρωση όλων των προαναφερομένων προϋποθέσεων. Ο ΑΠΟΕΛ περιήλθε σε δυσχέρεια, διότι έπαψε από την κορυφή ως τη βάση να λειτουργεί ως ενιαίο, ομοιογενές και αποφασισμένο σύνολο. Μόνον ως τέτοιο θα εξέλθει από τη στενωπό.
Ο πρωταθλητής δεν είναι ούτε η άρτια ποδοσφαιρική μηχανή των πρώτων 10 αγωνιστικών (μέσος όρος γκολ 4,3 υπέρ & 0,7 κατά), ούτε το συνονθύλευμα των τελευταίων επτά (μέσος όρος γκολ 0,85 υπέρ & 1 κατά). Αυτή η διαρκής μετατόπιση από το ένα άκρο (φόρμα, ψυχολογία, συγκυρίες υπέρ του) στο άλλο (φόρμα, ψυχολογία, συγκυρίες εναντίον του) είναι παρά φύσιν και δεν πρόκειται να συνεχιστεί ως το τέλος της περιόδου. Η μπίλια εν τέλει θα καθίσει κάπου στη μέση. Αν αυτό το κάπου θα είναι πιο κοντά στο άριστο ή στο χείριστο, εξαρτάται από μια σειρά παράγοντες.
Πρώτον, πόσο ψύχραιμα και επαγγελματικά θ’ αντιμετωπίσει την κρίση η διοίκηση. Δεύτερον, πόσο επιτυχημένες θα είναι οι προσθαφαιρέσεις του Ιανουαρίου. Τρίτον, πόσο δυναμική θα είναι η αντίδραση στις αναποδιές του (επί του παρόντος ασυνήθιστα μουδιασμένου και παθητικού) προπονητή της ομάδας. Τέταρτον, πόσο μαζική θα είναι η έξοδος των παικτών από την comfort zone τους. Και, τέλος, πόσο σύντομα θα εγκαταλειφθούν οι δικαιολογίες, οι οποίες για μεγάλο διάστημα έγιναν χαλάκι-κρυψώνα για όλα τα κακώς κείμενα.
Η κατάσταση δεν είναι μη αναστρέψιμη. Είναι όμως αρκούντως κρίσιμη, ώστε για την ανατροπή της να απαιτείται η πλήρωση όλων των προαναφερομένων προϋποθέσεων. Ο ΑΠΟΕΛ περιήλθε σε δυσχέρεια, διότι έπαψε από την κορυφή ως τη βάση να λειτουργεί ως ενιαίο, ομοιογενές και αποφασισμένο σύνολο. Μόνον ως τέτοιο θα εξέλθει από τη στενωπό.
