Ας μην είμαστε πλεονέκτες

Πολύ εύστοχα ο λαός λέει πως «δεν είναι πάντα Πάσχα». Αυτή η ρήση βρίσκει εφαρμογή πάρα πολλές φορές στο ποδόσφαιρο και γενικότερα στον αθλητισμό. Κανένας δεν έχει συμβόλαιο με την επιτυχία.

Για παράδειγμα ο ΑΠΟΕΛ, που παίζει φέτος πέμπτη φορά στις οκτώ τελευταίες διοργανώσεις, στα play off του Champions League. Έως τώρα, τρεις φορές πέρασε, μια αποκλείστηκε. Η Κοπεγχάγη έπαιξε πέντε φορές, μόνο μια πέρασε. Ο πρωταθλητής Κύπρου δεν μπορεί να περνάει κάθε χρόνο. Παίζει και ο αντίπαλος μπάλα.

Το σημαντικό είναι πως και πάλι θα βρίσκεται σε Ομίλους, πάλι θα είναι στην Ευρώπη μέχρι τα Χριστούγεννα. Αυτό είναι επιτυχία αλλά και το πειστήριο πως ο σύλλογος έχει αλλάξει επίπεδο.

Μην λησμονούμε πως προέρχεται από ένα αδύναμο πρωτάθλημα, του οποίου όλες οι άλλες ομάδες μαζί, δεν έχουν παίξει σε Ομίλους όσες φορές έπαιξαν οι γαλαζοκίτρινοι. Είτε μας αρέσει, είτε όχι, πλέον καμιά ομάδα στην Ευρώπη δεν μπορεί να ξεφύγει πολύ μακρύτερα απ’ όσο είναι η δυναμική του πρωταθλήματός της.

Δεν γίνεται να χάνει ο ΑΠΟΕΛ με 1-0 στο «Πάρκεν» -θα μπορούσε να χάσει 3-0 αλλά και να πάρει 1-1- και ο κόσμος να γκρινιάζει. Ας μην είμαστε πλεονέκτες…

Σα να μην πέρασε μια μέρα
Αυτή είναι η μια όψη. Η άλλη δείχνει ότι ο ΑΠΟΕΛ γύρισε στο «Πάρκεν» επτά χρόνια μετά, έχοντας ξοδέψει πάνω από 100 εκατ. ευρώ σε ποδοσφαιριστές, παρουσιάζοντας την εικόνα που είχε και το 2009.

Και κάτι ακόμα. Παρότι ξοδεύτηκαν τόσα χρήματα, εντούτοις, η ομάδα αγωνίζεται με τον αναπληρωματικό αριστερό μπακ, με το δεύτερο - τρίτο σέντερ φορ, δεν έχει άλλον αξιόπιστο κόφτη πίσω από το Μοράις και δεν έχει πλέιμεϊκερ – έχει όμως δύο εκ των 15 ξένων/ κοινοτικών στη θέση του δεξιού μπακ!

Εν ολίγοις, εάν ο ΑΠΟΕΛ αποκλειστεί ή αν αποκλειόταν από τη Ρόζενμποργκ όπως θα συνέβαινε αν οι Νορβηγοί δεν έκαναν το λάθος στο 90’, δεν θα είναι διότι ο αντίπαλος έπαιξε καλύτερα, αλλά επειδή δεν έκανε τα βασικά για να διεκδικήσει την πρόκριση, βάσει των (οικονομικών του) δυνατοτήτων.

Διότι και ο Ντε Βινσέντι σωστά πουλήθηκε (καθαρό κέρδος για την ομάδα πάνω από 700.000 ευρώ) και ορθότατα δεν έγινε μεταγραφική υπέρβαση. Λανθασμένα όμως χάθηκε χρόνο και χρήματα σε παίκτες – βαρίδια όπως οι Εστρέλα, Καλό, Στίλιτς και Πιατκόφσκι, ενώ τέσσερις (Λάγο, Ντε Καμάργκο, Μπρεσάν, Λάτσι) από τις πέντε καλοκαιρινές μεταγραφές δεν μπορούν να βοηθήσουν ακόμα ουσιαστικά – μόνο ο Ντε Καμάργκο ήταν στη 18αδα στην Κοπεγχάγη.

Ο ΑΠΟΕΛ δεν αντέχει άλλους προγραμματισμούς του… ποδαριού.

Επομένως, το βασικό για τον ΑΠΟΕΛ δεν είναι να ξοδέψει χρήματα που δεν έχει, αλλά να διαχειριστεί σωστά αυτά που έχει.

Και το πιο σημαντικό, να δημιουργήσει υποδομές, που θα είναι η παρακαταθήκη δεκαετιών από τις πετυχημένες ευρωπαϊκές παρουσίες, που ίσως να μην διαρκέσουν για πάντα.