Κάρτα φιλάθλου: Μια ξεκάθαρη ομολογία αδυναμίας, αποτυχίας και χρεοκοπίας
06:49 - 28 Ιουνίου 2019
Σε μια ευνομούμενη πολιτεία, σε μια λειτουργική κοινωνία, μια πρόνοια όπως αυτή της κάρτας φιλάθλου δεν έχει λόγο ύπαρξης. Γι’ αυτό άλλωστε και δεν απαντάται στη συντριπτική πλειονότητα των υπολοίπων χωρών.
Η κάρτα φιλάθλου (υποτίθεται πως) είναι μέτρο καταπολέμησης της βίας στα γήπεδα. Δεν αποδείχθηκε τέτοιο κι ας ανεμίζουν ως ρομφαία οι υποστηρικτές της τα μηδενικά επεισόδια την περασμένη περίοδο. Με άδεια γήπεδα είναι απλώς γραφικό να μιλάς για επιτυχή αντιμετώπιση της βίας.
Η κάρτα φιλάθλου πριν, πέρα και πάνω από οτιδήποτε άλλο είναι μια ξεκάθαρη ομολογία αδυναμίας, αποτυχίας και χρεοκοπίας των θεσμών. Αν τα επεισόδια που οδήγησαν εδώ στην ανάγκη δημιουργίας της είχαν συμβεί αλλού, τότε -πολύ απλά- παιχνίδια θα είχαν διακοπεί στη στιγμή, δρακόντειες ποινές θα είχαν επιβληθεί, οι δράστες θα είχαν συλληφθεί -και πιθανότατα άπαξ δια παντός αποβληθεί.
Στην Κύπρο δεν συνέβη/συμβαίνει τίποτε από τα προαναφερθέντα, διότι διαιτητές, διοργανώτρια αρχή, αστυνομία και πολιτεία συναγωνίζονται σε ατολμία, ανικανότητα, αναποτελεσματικότητα, ανευθυνότητα, εθελοτυφλία και σκοπιμότητα. Το μείγμα, όπως είναι εύκολα αντιληπτό, είναι εκρηκτικό.
Η κάρτα λειτούργησε για όλους αυτούς ως αλεξικέραυνο. Τράβηξε πάνω της όλα τα πυρά, έγινε η μητέρα όλων των δεινών, επικρίθηκε, δαιμονοποιήθηκε, πολεμήθηκε. Κι ας ήταν απλώς η χαριστική βολή στο κουφάρι ενός ποδοσφαίρου βουτηγμένου στη διαφθορά και στην αναξιοπιστία.
Όσοι την βλέπουν έτσι, ως ένα νεροπίστολο σε πυρηνικό πόλεμο, ως ένα φύλλο συκής σ’ έναν ολόγυμνο βασιλιά, (δικαίως) τη θεωρούν αποκλειστικά ως ακόμη ένα φακέλωμα, ως ακόμη μια βάση δεδομένων. Ακόμη κι όσοι ωρύονται ότι είμαστε ήδη πλήρως φακελωμένοι από κάθε άποψη (άρα δεν πρέπει να υπάρχει αντίδραση στην κάρτα φιλάθλου), ας αναρωτηθούν γιατί όλο αυτό το φακέλωμα δεν αρκεί και χρειάζεται από πάνω ακόμη ένα. Θα ζοριστούν να βρουν απάντηση.
Μεγαλύτερο ζόρι τραβούν φυσικά οι σύλλογοι που έχουν χάσει το (άκρως σημαντικό) έσοδο των εισιτηρίων. Αλλά αυτό είναι το (πανάκριβο) τίμημα της δικής τους ανοχής σε εκείνη τη μειονότητα που (πάντα βρίσκει τρόπο να) φωλιάζει στις τάξεις των οργανωμένων και αντιμετωπίζει το ποδόσφαιρο ως κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που είναι.
Υπό την πίεση αυτών των μειονοτήτων στους συλλόγους και την αντίστοιχη των συλλόγων στους θεσμούς προκύπτει η πρόθεση αναστολής της εφαρμογής της κάρτας φιλάθλου. Προφανώς και έχουν δίκαιο όσοι ισχυρίζονται ότι ήταν ένα μέτρο που φτιάχτηκε και εφαρμόστηκε στο πόδι, δίχως να προϋπάρχουν οι απαραίτητες υποδομές και η αναγκαία προετοιμασία.
Άλλο τόσο δίκαιο έχουν όσοι ισχυρίζονται ότι είναι τουλάχιστον υποκριτικό να «ανακαλύπτεις» αυτήν την πραγματικότητα ένα χρόνο μετά την ψήφιση της σχετικής νομοθεσίας. Και ποιος, αλήθεια, χρειάζεται πιστοποιητικό ειδικών για να αντιληφθεί πως τα πλείστα ποδοσφαιρικά γήπεδα είναι απαρχαιωμένα, διόλου λειτουργικά και εν πολλοίς επικίνδυνα;
Όταν και οι δύο πλευρές έχουν βάσιμα επιχειρήματα, είναι ηλίου φαεινότερο ότι το πράγμα μπάζει από παντού. Πώς αντιμετωπίζεις αυτήν την κατάσταση; Όπως ορίζει η κοινή λογική. Χτυπώντας το πρόβλημα στη ρίζα. Ο νόμος ήταν και είναι και σαφής και επαρκής για το πώς αντιμετωπίζονται τα κρούσματα βίας εντός γηπέδων.
Ό,τι χρειάζεται συνεπώς είναι προετοιμασία και βούληση. Ετοιμότητα για την ανάληψη ευθυνών και για τη λήψη αποφάσεων με κόστος. Αν υπάρχουν αυτά, τότε η κάρτα φιλάθλου δεν έχει λόγο ύπαρξης. Αν δεν υπάρχουν αυτά, τότε είναι ημίμετρο, μια ασπιρίνη στην καταπολέμηση του καρκίνου.
Κι επειδή στην Κύπρο ισχύει το δεύτερο σενάριο, η κάρτα φιλάθλου κινδυνεύει να λειτουργήσει (αν δεν λειτουργεί ήδη…) αποπροσανατολιστικά. Τώρα που κατέστη σαφές προς κάθε ενδιαφερόμενο ποιους βολεύει η ύπαρξή της (για να συγκεντρώνει όλο το ανάθεμα) είναι καιρός να πάψει να λειτουργεί ως ασπίδα προστασίας τους. Μήπως κι έτσι υποχρεωθούν (αν ήταν να φιλοτιμηθούν, θα το είχαν κάνει προ καιρού) να αναλάβουν επιτέλους τις ευθύνες τους.
Η κάρτα φιλάθλου (υποτίθεται πως) είναι μέτρο καταπολέμησης της βίας στα γήπεδα. Δεν αποδείχθηκε τέτοιο κι ας ανεμίζουν ως ρομφαία οι υποστηρικτές της τα μηδενικά επεισόδια την περασμένη περίοδο. Με άδεια γήπεδα είναι απλώς γραφικό να μιλάς για επιτυχή αντιμετώπιση της βίας.
Η κάρτα φιλάθλου πριν, πέρα και πάνω από οτιδήποτε άλλο είναι μια ξεκάθαρη ομολογία αδυναμίας, αποτυχίας και χρεοκοπίας των θεσμών. Αν τα επεισόδια που οδήγησαν εδώ στην ανάγκη δημιουργίας της είχαν συμβεί αλλού, τότε -πολύ απλά- παιχνίδια θα είχαν διακοπεί στη στιγμή, δρακόντειες ποινές θα είχαν επιβληθεί, οι δράστες θα είχαν συλληφθεί -και πιθανότατα άπαξ δια παντός αποβληθεί.
Στην Κύπρο δεν συνέβη/συμβαίνει τίποτε από τα προαναφερθέντα, διότι διαιτητές, διοργανώτρια αρχή, αστυνομία και πολιτεία συναγωνίζονται σε ατολμία, ανικανότητα, αναποτελεσματικότητα, ανευθυνότητα, εθελοτυφλία και σκοπιμότητα. Το μείγμα, όπως είναι εύκολα αντιληπτό, είναι εκρηκτικό.
Η κάρτα λειτούργησε για όλους αυτούς ως αλεξικέραυνο. Τράβηξε πάνω της όλα τα πυρά, έγινε η μητέρα όλων των δεινών, επικρίθηκε, δαιμονοποιήθηκε, πολεμήθηκε. Κι ας ήταν απλώς η χαριστική βολή στο κουφάρι ενός ποδοσφαίρου βουτηγμένου στη διαφθορά και στην αναξιοπιστία.
Όσοι την βλέπουν έτσι, ως ένα νεροπίστολο σε πυρηνικό πόλεμο, ως ένα φύλλο συκής σ’ έναν ολόγυμνο βασιλιά, (δικαίως) τη θεωρούν αποκλειστικά ως ακόμη ένα φακέλωμα, ως ακόμη μια βάση δεδομένων. Ακόμη κι όσοι ωρύονται ότι είμαστε ήδη πλήρως φακελωμένοι από κάθε άποψη (άρα δεν πρέπει να υπάρχει αντίδραση στην κάρτα φιλάθλου), ας αναρωτηθούν γιατί όλο αυτό το φακέλωμα δεν αρκεί και χρειάζεται από πάνω ακόμη ένα. Θα ζοριστούν να βρουν απάντηση.
Μεγαλύτερο ζόρι τραβούν φυσικά οι σύλλογοι που έχουν χάσει το (άκρως σημαντικό) έσοδο των εισιτηρίων. Αλλά αυτό είναι το (πανάκριβο) τίμημα της δικής τους ανοχής σε εκείνη τη μειονότητα που (πάντα βρίσκει τρόπο να) φωλιάζει στις τάξεις των οργανωμένων και αντιμετωπίζει το ποδόσφαιρο ως κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που είναι.
Υπό την πίεση αυτών των μειονοτήτων στους συλλόγους και την αντίστοιχη των συλλόγων στους θεσμούς προκύπτει η πρόθεση αναστολής της εφαρμογής της κάρτας φιλάθλου. Προφανώς και έχουν δίκαιο όσοι ισχυρίζονται ότι ήταν ένα μέτρο που φτιάχτηκε και εφαρμόστηκε στο πόδι, δίχως να προϋπάρχουν οι απαραίτητες υποδομές και η αναγκαία προετοιμασία.
Άλλο τόσο δίκαιο έχουν όσοι ισχυρίζονται ότι είναι τουλάχιστον υποκριτικό να «ανακαλύπτεις» αυτήν την πραγματικότητα ένα χρόνο μετά την ψήφιση της σχετικής νομοθεσίας. Και ποιος, αλήθεια, χρειάζεται πιστοποιητικό ειδικών για να αντιληφθεί πως τα πλείστα ποδοσφαιρικά γήπεδα είναι απαρχαιωμένα, διόλου λειτουργικά και εν πολλοίς επικίνδυνα;
Όταν και οι δύο πλευρές έχουν βάσιμα επιχειρήματα, είναι ηλίου φαεινότερο ότι το πράγμα μπάζει από παντού. Πώς αντιμετωπίζεις αυτήν την κατάσταση; Όπως ορίζει η κοινή λογική. Χτυπώντας το πρόβλημα στη ρίζα. Ο νόμος ήταν και είναι και σαφής και επαρκής για το πώς αντιμετωπίζονται τα κρούσματα βίας εντός γηπέδων.
Ό,τι χρειάζεται συνεπώς είναι προετοιμασία και βούληση. Ετοιμότητα για την ανάληψη ευθυνών και για τη λήψη αποφάσεων με κόστος. Αν υπάρχουν αυτά, τότε η κάρτα φιλάθλου δεν έχει λόγο ύπαρξης. Αν δεν υπάρχουν αυτά, τότε είναι ημίμετρο, μια ασπιρίνη στην καταπολέμηση του καρκίνου.
Κι επειδή στην Κύπρο ισχύει το δεύτερο σενάριο, η κάρτα φιλάθλου κινδυνεύει να λειτουργήσει (αν δεν λειτουργεί ήδη…) αποπροσανατολιστικά. Τώρα που κατέστη σαφές προς κάθε ενδιαφερόμενο ποιους βολεύει η ύπαρξή της (για να συγκεντρώνει όλο το ανάθεμα) είναι καιρός να πάψει να λειτουργεί ως ασπίδα προστασίας τους. Μήπως κι έτσι υποχρεωθούν (αν ήταν να φιλοτιμηθούν, θα το είχαν κάνει προ καιρού) να αναλάβουν επιτέλους τις ευθύνες τους.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
- Αλαλούμ για την κάρτα φιλάθλου
- Η ΑΕΚ θα κρατήσει την ταυτοποίηση ακόμη και με αναστολή της κάρτας οπαδού
- Η πρώτη αντίδραση του επίσημου ΑΠΟΕΛ για την αναστολή της κάρτας φιλάθλου
- Αναστολή σημαίνει κατάργηση. Ό,τι λέει ο νόμος κι ας κλείσουν γήπεδα»
- Γκρεμίζουν το κάστρο του Ιωνά-Τα καυτά ερωτήματα για την κάρτα φιλάθλου
