Η «καραμέλα» του κτίζουμε Εθνική λιώνει

Από τις αρχές της δεκαετίας του ‘90 στην Κύπρο ζούμε τρώγοντας την καραμέλα του… κτίζουμε Εθνική για την επόμενη διοργάνωση.

Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα έχει ένα επιδείξει μεμονωμένες επιτυχίες απέναντι σε σπουδαίους αντιπάλους, αλλά μόνο στα προκριματικά του Euro 2000 κατάφερε να διεκδικεί με αξιώσεις πρόκριση στα τελικά ευρωπαϊκής διοργάνωσης, τερματίζοντας ένα βαθμό πίσω από το Ισραήλ και την Αυστρία που βρέθηκαν στη δεύτερη θέση.

Η πορεία της Εθνικής ομάδας στα προκριματικά του Euro 2016 υπό τις οδηγίες του Πάμπου Χριστοδούλου ήταν ελπιδοφόρα. Πέραν του αγώνα με το Βέλγιο εκτός έδρας η Κύπρος κοίταξε στα μάτια όλους τους αντιπάλους διεκδικώντας βαθμούς και διάκριση.

Το ΓΣΠ γέμισε σε κάθε παιχνίδι και άπαντες (ομοσπονδιακός προπονητής, διεθνείς, ΚΟΠ και κόσμος) είχαν τον πήχη των προσδοκιών ψηλά. Παρά την προτελευταία θέση του ομίλου με 12 βαθμούς που κατέλαβε η Κύπρος η αναγνώριση της προσπάθειας ήταν καθολική. Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα πάλεψε μέχρι τέλους για την κατάκτηση της τρίτης θέσης που οδηγούσε στα μπαράζ.

Το τέλος εποχής του Πάμπου Χριστοδούλου από τον πάγκο της Εθνικής είτε το παραδέχονται κάποιοι είτε όχι, έβγαλε την Κύπρο από την σωστή τροχιά. Οι απαιτήσεις έπεσαν με τη δικαιολογία ότι μόνο μια ομάδα εξασφαλίζει πρόκριση στα τελικά του Μουντιάλ.

Ναι, η Κύπρος δεν έγινε υπερδύναμη και σαφώς είναι υποδεέστερη από Βέλγιο, Ελλάδα και Βοσνία. Όμως, καμία ομάδα που σέβεται τον εαυτό της δεν παραδίδει τα «όπλα» προτού πάει στον «πόλεμο».

Η αφόρητη πίεση στις ομάδες
Η «καραμέλα» του κτίζουμε ομάδα για τα προκριματικά του Euro 2020 δεν στέκει. Η χρησιμοποίηση έξι ποδοσφαιριστών (Παναγή, Λαΐφης, Αρτυματάς, Σωτηρίου, Μακρής, Κάστανος) κάτω των 23 ετών μαρτυρά ότι η Εθνική έχει θεμελιωθεί γερά για το μέλλον, όμως η εκ των προτέρων παραδοχή της αποτυχίας κάνει κακό.

Μήπως ο Πιέρος Σωτηρίου όταν έπαιξε με την πιο δυνατή Κοπεγχάγη δεν έχει πίεση στον ΑΠΟΕΛ; Ο Παναγή είναι στο απυρόβλητο στην Ομόνοια; Ο Λαΐφης παίζει χαλαρά στην Σταντάρ ή ο Κάστανος κάνει διακοπές στη Γιουβέντους; Γιατί στην Εθνική σώνει και καλά πρέπει να… κτίζουμε για το μέλλον;

Κόντρα στην Ελλάδα η Κύπρος έβγαλε τα μάτια της μόνη της. Αν δεν γινόταν το τραγικό λάθος του – εξαιρετικού έως το 70’ Νεκτάριου Αλεξάνδρου- ουδείς γνωρίζει πως θα εξελισσόταν το παιχνίδι.

Έμεινε αβοήθητη από τον πάγκο
Δεν μπορεί κ. Χριστοφόρου να μην διέκρινες ότι επιβαλλόταν ενίσχυση της μεσαίας γραμμής από το πρώτο πεντάλεπτο του δευτέρου ημιχρόνου. Οι Κάστανος και Αρτυματάς έμειναν από δυνάμεις και υπέπιπταν στο ένα λάθος μετά το άλλο, όμως οι βοήθειες από τον πάγκο ήρθαν αφού οι Βόσνιοι σκόραραν και το πουλάκι πέταξε.

Όταν δεν μπορείς να κρατήσεις μπάλα και δέχεσαι συνεχώς πίεση είναι επόμενο ότι το ατομικό λάθος θα γίνει και απέναντι σε τέτοιες ομάδες τα λάθη δεν συγχωρούνται. Η δήλωση του Χαραλαμπίδη στο τέλος του ματς τα λέει όλα: «Φαινόταν ότι οι Βόσνιοι θα πετύχαιναν το γκολ αλλά δεν καταφέραμε να το αποτρέψουμε».

Η «καραμέλα» του κτίζουμε ομάδα για το μέλλον λιώνει. Δεν είναι διακόπτης που θα τον γυρίσεις σε δύο χρόνια και θ’ απαιτείς διάκριση. Ας αναλάβουν όλοι (ΚΟΠ, ομοσπονδιακός προπονητής, διεθνείς) τις ευθύνες τους για να μην περάσει και η φουρνιά καλών ποδοσφαιριστών ανεκμετάλλευτη.