Ο παντελονάτος κ. Κρίστιανσεν
09:54 - 10 Νοεμβρίου 2016
Προπονητές που διακηρύσσουν ότι θα πορευτούν μέχρι τέλους ακολουθώντας τη φιλοσοφία τους ανέκαθεν υπήρχαν πολλοί. Αυτοί που το εφάρμοζαν στην πράξη ήταν ανέκαθεν (πολύ) λιγότεροι. Ο Τόμας Κρίστιανσεν ευρίσκεται σε καλό δρόμο για την ένταξή του στη δεύτερη κατηγορία.
Υπό την πίεση της αποτυχίας εισόδου στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, υπό την πίεση της συνεργασίας με μια διοίκηση πιστωμένη με δύο αλλαγές ανά σεζόν την περασμένη διετία, υπό την πίεση του κόσμου για τη διεύρυνση των χρησιμοποιούμενων παικτών, ο Δανός (των μόλις 25 μηνών ως επικεφαλής προπονητής) επέδειξε σθένος.
Σε αντίθεση με όσα προανήγγειλαν τα ρεπορτάζ του ΑΠΟΕΛ στην περίοδο της διακοπής του πρωταθλήματος ούτε ο Βάτερμαν, ούτε ο Βινίσιους, ούτε ο Σωτηρίου εξοβελίστηκαν από την ενδεκάδα. Το αποτέλεσμα και η εμφάνιση δικαίωσαν τον προπονητή των πρωταθλητών για την ανανέωση της εμπιστοσύνης στους παίκτες που εμπιστεύεται από το ξεκίνημα της περιόδου.
Μεταξύ των φίλων των «γαλαζοκιτρίνων» ο Δανός πιθανότατα δεν κέρδισε νέες συμπάθειες με αυτήν του την επιλογή. Κέρδισε ωστόσο πολύ περισσότερα εντός των αποδυτηρίων, όπου πέρασε πολυάριθμα μηνύματα. Όπως π.χ. ότι δεν επηρεάζεται στις αποφάσεις του από εξωγενείς παράγοντες, ότι δίνει (δεύτερες) ευκαιρίες, ότι δεν «καίει» παίκτες (νεοφερμένους ή μη) κ.ο.κ.
Τοιουτοτρόπως κερδίζει ένας προπονητής το σεβασμό των παικτών του. Και τα αρραγή αποδυτήρια είναι η μεγαλύτερη εγγύηση για τη μακροημέρευση ενός τεχνικού στη θέση του. Και με την ατάκα του «κοιτάζω πάντα το επόμενο παιχνίδι και μόνο, διότι ως προπονητής δεν ξέρεις πού θα είσαι μετά το τέλος του» ο Κρίστιανσεν (απ)έδειξε ότι δεν είναι διατεθειμένος να σπαταλήσει την ευκαιρία που του δόθηκε στον ΑΠΟΕΛ αφήνοντας άλλους ν’ αποφασίζουν για τη δική του μοίρα.
Η ιστορία του ποδοσφαίρου (όχι μόνο στην Κύπρο) έχει αποδείξει ότι αυτό συχνά δεν είναι επαρκές για την αποφυγή της απόλυσης, εξασφαλίζει όμως στον εκάστοτε προπονητή μια ήσυχη συνείδηση και ένα σπουδαίο συν στο βιογραφικό εν όψει της επόμενης απασχόλησής του.
Υπό την πίεση της αποτυχίας εισόδου στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, υπό την πίεση της συνεργασίας με μια διοίκηση πιστωμένη με δύο αλλαγές ανά σεζόν την περασμένη διετία, υπό την πίεση του κόσμου για τη διεύρυνση των χρησιμοποιούμενων παικτών, ο Δανός (των μόλις 25 μηνών ως επικεφαλής προπονητής) επέδειξε σθένος.
Σε αντίθεση με όσα προανήγγειλαν τα ρεπορτάζ του ΑΠΟΕΛ στην περίοδο της διακοπής του πρωταθλήματος ούτε ο Βάτερμαν, ούτε ο Βινίσιους, ούτε ο Σωτηρίου εξοβελίστηκαν από την ενδεκάδα. Το αποτέλεσμα και η εμφάνιση δικαίωσαν τον προπονητή των πρωταθλητών για την ανανέωση της εμπιστοσύνης στους παίκτες που εμπιστεύεται από το ξεκίνημα της περιόδου.
Μεταξύ των φίλων των «γαλαζοκιτρίνων» ο Δανός πιθανότατα δεν κέρδισε νέες συμπάθειες με αυτήν του την επιλογή. Κέρδισε ωστόσο πολύ περισσότερα εντός των αποδυτηρίων, όπου πέρασε πολυάριθμα μηνύματα. Όπως π.χ. ότι δεν επηρεάζεται στις αποφάσεις του από εξωγενείς παράγοντες, ότι δίνει (δεύτερες) ευκαιρίες, ότι δεν «καίει» παίκτες (νεοφερμένους ή μη) κ.ο.κ.
Τοιουτοτρόπως κερδίζει ένας προπονητής το σεβασμό των παικτών του. Και τα αρραγή αποδυτήρια είναι η μεγαλύτερη εγγύηση για τη μακροημέρευση ενός τεχνικού στη θέση του. Και με την ατάκα του «κοιτάζω πάντα το επόμενο παιχνίδι και μόνο, διότι ως προπονητής δεν ξέρεις πού θα είσαι μετά το τέλος του» ο Κρίστιανσεν (απ)έδειξε ότι δεν είναι διατεθειμένος να σπαταλήσει την ευκαιρία που του δόθηκε στον ΑΠΟΕΛ αφήνοντας άλλους ν’ αποφασίζουν για τη δική του μοίρα.
Η ιστορία του ποδοσφαίρου (όχι μόνο στην Κύπρο) έχει αποδείξει ότι αυτό συχνά δεν είναι επαρκές για την αποφυγή της απόλυσης, εξασφαλίζει όμως στον εκάστοτε προπονητή μια ήσυχη συνείδηση και ένα σπουδαίο συν στο βιογραφικό εν όψει της επόμενης απασχόλησής του.
