Όχι βρε Πάμπο, δεν αξίζει στην Ομόνοια να καθυστερεί στα κόρνερ

«Φέτος η χρονιά θα είναι διαφορετική και θα είναι απαρχή για την επιστροφή της Ομόνοιας εκεί που της αξίζει, εκεί όπου την γνωρίσαμε, εκεί που την αγαπήσαμε», ήταν μερικά από τα λόγια του προέδρου των «πρασίνων», Αντώνη Τζιωνή, το καλοκαίρι στην παρουσίαση του νέου ρόστερ.

Κλείνοντας τον πρώτο γύρο του πρωταθλήματος και ρίχνοντας μια απλή ματιά στον βαθμολογικό πίνακα, αντιλαμβάνεται κανείς ότι τα προβλήματα και οι ανησυχίες δεν λένε να αφήσουν την Ομόνοια. Η 7η θέση με δέκα βαθμούς απόσταση από την κορυφή, οι τρεις ήττες, τέσσερεις ισοπαλίες και πέντε νίκες, τα 22 τέρματα υπέρ και τα 18 τέρματα κατά, μαρτυρούν την αρνητική πορεία του «τρυφιλλιού». Μία πορεία που αρκετοί πίστεψαν από την αρχή της σεζόν ότι θα ήταν διαφορετική, με τις μαζικές παρουσίες κόσμου στο «Ηλίας Πούλλος», τις δυναμικές πορείες μέχρι τις Πλάτρες και τις χιλιάδες οπαδών στα πρώτα παιχνίδια της Ομόνοιας.

Δώδεκα αγωνιστικές αργότερα, ο κάθε Ομονοιάτης, πλέον, έπαψε να ελπίζει. Κουράστηκε τις φρούδες ελπίδες στο τέλος κάθε αγώνα και πλέον είναι αναγκασμένος να βλέπει την ομάδα του να προσπαθεί να κρατήσει το σκορ μέχρι και απέναντι στη Δόξα.

Ναι, κάποιος που δεν έβλεπε το παιχνίδι και άκουγε ότι η Ομόνοια κέρδισε την ομάδα της Κατωκοπιάς με 2-1 απλά θα κρατούσε τους τρεις βαθμούς στο μυαλό του και όχι την εμφάνιση. Όσοι βρέθηκαν στα τσιμέντα του Μακάρειου όμως, έτριβαν τα μάτια τους μέχρι το τελευταίο λεπτό, βλέποντας τον ακούραστο Μαργκάσα στη γωνία του κόρνερ να προσπαθεί να κερδίσει χρόνο (τέσσερα συνεχόμενα κόρνερ με έξυπνο τρόπο πήρε ο Πορτογάλος) και να κρατήσει το προβάδισμα της ομάδας

Άλλωστε το επιβεβαίωσε και ο προπονητής, Πάμπος Χριστοδούλου, με το πέρας της αναμέτρησης, ότι προτίμησε να κλείσει την ομάδα όσο μπορούσε στα τελευταία λεπτά αποσύροντας την τριάδα επιθετικών Αντόνια, Λόπες και Χριστοφή για να ρίξει στο παιχνίδι τους ανασταλτικούς μέσους Μπρέβελντ, Κατελάρη και Μαδούρο, για να γλυτώσει ένα νέο στραπάτσο. Αναμφισβήτητα, δεν μπορεί να αδικήσει και κανείς το σκεπτικό του Κύπριου κόουτς, μιας και τα εφιαλτικά αποτελέσματα της τρέχουσας περιόδου, ιδίως απέναντι σε ομάδες μικρότερου βεληνεκούς, δεν μπορούν να ξεχαστούν.

Στη μνήμη του κάθε πιστού οπαδού του «τρυφιλιού» όμως, δεν μπορούν να ξεχαστούν επίσης και οι στόχοι που τέθηκαν γι’ αυτή τη χρονιά, με τους ίδιους τους διοικούντες να βάζουν τον πήχη ψηλά και να υπόσχονται για μία Ομόνοια που θα πρωταγωνιστήσει.

Οι ομάδες που πρωταγωνιστούν, όμως, δεν καθυστερούν στα κόρνερ και παίρνουν τέσσερα συνεχόμενα σε διάστημα δύο λεπτών για να κερδίσουν χρόνο στο παιχνίδι απέναντι σε μια ομάδα που κάποτε θεωρητικά, ήταν εύκολος αντίπαλος. Η ιστορία της φανέλας και του σήματος της Ομόνοιας, δεν το επιτρέπουν. Η ομάδα με πρωταγωνιστικούς στόχους μπαίνει στο γήπεδο και κερδίζει στα ίσα τον αντίπαλο. Κλωτσάει την μπάλα παλικαρίσια, δημιουργεί οργανωμένες επιθετικές προσπάθειες και προσφέρει θέαμα στους οπαδούς της.

Ο δρόμος στο πρωτάθλημα αλλά και στο κύπελλο είναι μακρύς και μόνο ο χρόνος μπορεί να καταδείξει το μέλλον της φετινής Ομόνοιας. Το μόνο σίγουρο στην παρούσα φάση είναι αυτό που είχε τονίσει ο πρόεδρος των «πρασίνων» το καλοκαίρι που ανέφερε, «όσα χρόνια κι αν περάσουν, ο κόσμος θα παραμένει πάντοτε η ασπίδα και το δόρυ της Ομόνοιας». Αυτόν τον κόσμο πρέπει να προστατεύσει ως κόρη οφθαλμού η Ομόνοια. Και με κερδισμένα κόρνερ στις καθυστερήσεις και αλλαγές επιθετικών με ανασταλτικούς μέσους δεν θα το πετύχει...